Van zeeschuimers naar landrotten.

25 nov.

Hallo allemaal daar zijn we eindelijk weer. We hebben een prachtige plek gevonden om te overwinteren. Overwinteren is hier wel een heel raar begrip. De temperatuur is hier toch nog 20 plus in de zon. Je merkt na een aantal weken aan wal, dat je wel een rust pauze nodig hebt. Even wat anders doen dan steeds maar onderweg te zijn.

De ingang van de plek waar we nu verblijven.

Almerimar is de plaats waar we een aantal maanden blijven. Het ligt ongeveer 2,5 uur rijden van Malaga. De omgeving is zeer gevarieerd, prachtige natuurgebieden, bergen, strand en de kassen,

wat ze hier de plastic oceaan noemen. In de kassen verbouwen ze paprika's, tomaten, courgettes. Wat hier allemaal ruim voorradig in de supermarkten ligt. Ook voor heel Europa.

We hebben deze haven ook gekozen omdat het hier ontzettend gezellig is, met restaurants en bars en de supermarkt is groot waar ze alles hebben. Met het openbaar vervoer ben je zo in andere plaatsen in de omgeving. Zelfs met de bus is een feest, je koopt een kaartje in de bus voor maar 1,30 euro, ja je blijft toch Nederlander hé, en die brengt je gewoon overal heen, het is allemaal zo gemakkelijk.

Uitzicht wat we s'morgens hebben van uit de kuip.

In deze tijd van het jaar kan het hier behoorlijk hard waaien, dat duurt dan één dag en de volgende dag is het al weer prachtig. Wel een verschil met thuis.

Regenen kan het hier ook, alles stroomt naar het laagste deel maar in de kade rand hebben ze sleuven zodat al het water weer in de haven stroomt. Met de regen is het net zo als met de wind 1 dag en daarna kun je weer van de zon genieten. Het is eind november en we lopen nog steeds in de korte broek. Je ziet hier de sneeuw al op de bergen, de Sierra Nevada. Zo gek, dat was begin november al zo en toen zwommen we ook nog in zee.

20 meter lopen en dan zijn we hier. Zie je de sneeuw?

Even was er een domper, onze vouwfietsen waren ineens verdwenen, gestolen dus. Wij naar het haven kantoor, daar zat nog een vrouw, haar fiets was ook gestolen. De haven meester heeft ons met de auto naar het politie bureau gebracht in El Ejido. Daar hebben we 4 uren gewacht voordat ze proces verbaal opmaakten, dat heb je wel nodig voor de verzekering. Zelfs hier geven ze de Marokkanen de schuld. Gelukkig heeft de verzekering snel uitgekeerd zodat we weer 2 nieuwe vouwfietsen hebben gekocht. Je krijgt weer wat meer beweging en je komt wat verder dan alleen met lopen. Verder zijn de mensen hier ontzettend vriendelijk ze nemen je direct op in de groep. Er zijn hier allemaal sociale dingen te doen. Daarover meer in het volgende blog. Dat gaat niet weer zo lang duren.

De nieuwe fiets.

Doei tot het volgende blog.