Bonje met de havenpolitie.

3 okt.

Er zijn natuurlijk havens bij waarvan je zegt 1 nacht is prima, maar langer hoeft niet. Zo hebben we ook wat beleefd in Malaga. We komen aan in de haven, volgens de kaart plotter. Daar was niets meer. Aan de kade was geen plek meer, dus wij de lege haven maar in om te over nachten, dan zien we morgen wel weer. De mensen die daar aan het slopen waren, verwezen ons naar de nieuwe marina, die nog maar net open was. Dus wij tuffen daar braaf heen. Ziet er goed uit alles nieuw maar nog wel leeg. De mensen die daar werken, mogen wel een cursus volgen van , hoe ga ik met klanten om, er kon geen vriendelijk woord vanaf. En de prijs die ze zeiden nou, we dachten dat we de plek moesten kopen, we vielen steil achterover. Wij weer terug tuffen naar de "slopershaven". Daar hebben we de nacht doorgebracht. Nu we toch hier in Malaga zijn willen we ook wat van de stad zien. Er is plek aan de kade dus daar leggen we maar aan.

Mooie parken.

Een schitterende stad met grote winkelstraten, en kleine knusse steegjes. Prachtige parken waar allemaal parkieten in de palmbomen aan het nestelen waren. Wat hebben die beesten een lawaai.

Na een gezellige tijd daar doorgebracht te hebben komen we weer terug bij de boot. Eerst maar even wat drinken en dan weer het water op. Daar stopt een wagen van de havenpolitie, of we maar even 20 euro willen betalen. Nou nee natuurlijk niet, we gaan zo weg. Ook voor een paar uurtjes moeten we betalen. Oké, maar geen 20 euro. Jullie kunnen dan de hele nacht hier blijven. Dat is niet de bedoeling we willen net weggaan. Nou, als we de boot papieren even willen laten zien. Dat is allemaal in orde. Dat we dan nu toch maar even betalen, nee doen we niet. Toen wou hij de paspoorten zien, ook goed. Toen wou hij weten of ik Roelof zijn vrouw was en dat we in het zelfde huis woonden. Nou ja zeg. Hij wou de paspoorten meenemen om aantekeningen te maken, op kantoor. Toen schoot Roelof uit z'n slof. Je neemt ze niet mee, aantekeningen kun je hier maken schrijf maar op wat je wil weten. Ja maar dit is Spanje. Daar hebben we dus niets mee te maken. Toen heeft hij nog een auto opgeroepen met twee collega's. Die moesten weer terug naar kantoor om officiële papieren op te halen. Het duurde maar en duurde maar, en zij werden alle vier steeds nijdiger, dus wij hebben ze ter lange leste maar laten winnen. 

 Een nadeel van zo'n reis, als je lange tijd van huis bent is, dat als je een telefoontje krijgt dat één van je zonen naar het ziekenhuis is. Hij heeft een éénzijdig ongeluk gehad met de fiets. De plastische chirurg is 2 uren bezig geweest om z'n gezicht weer op te lappen. Hij heeft meer dan 20 hechtingen. Als je zoiets hoort dan wil je maar op één plaats zijn en dat is bij hem. Gelukkig wordt hij goed opgevangen door z'n broer en een oom die nu een oogje in het zeil houd. En lang leve de telefoon en het internet zodat ze ons goed op de hoogte kunnen houden en mocht het zijn dat we naar huis moeten dan kunnen we snel daar zijn.

Roelof zet de sprookjes schrijver, verteller Hans Cristian Andersen even een zonnebril op. Die woonde op z'n 57 ste jaar in Malaga. 

    

Hiep hoi eigen internet

29 sept.

We gaan nu heel kritisch de havens + faciliteiten en omgeving bekijken. De plannen zijn dat we straks in de wintermaanden een stop houden van ongeveer 4 maanden. Dan kunnen we wat aan ons sociaal leven werken en gewoon wat anders gaan doen dan alleen maar op het water te zijn. We komen aan in Marbella. De haven is niet helemaal oké er komen 2 keer per dag zwermen meeuwen over vliegen die dan tegelijk ook wat laten vallen. Als we aan boord zijn zoeken we dan ook direct dekking. Ook geen ramen open laten staan. Maar de plaats is helemaal gezellig.

Een prachtige boulevard. Hier zijn al veel Engelse overwinteraars in de appartementen. We zijn het beu dat er bijna nooit internet aanwezig is in de havens. En om steeds met alles naar een café te gaan is ook niet altijd leuk.

Dit is wel leuk weelderige bloemen.

We gaan op zoek naar "iets ". Hebben goede informatie gehad van de eigenaar van een internet café. We moeten met de bus naar het commercial center, La Canada. Eenmaal daar, je weet niet wat je daar ziet. Alles overdekt en luxe en groot wel zo groot als Akkrum en Nes samen. Maar we zijn geslaagd. 

Een TP- Link (sim lock vrij) en een prepaid internet kaart. Daar heb je in alle landen wat aan. Je hebt voor elk land wel een ander kaartje nodig, maar zo'n kaartje is 3 maanden geldig en binnen die 3 maanden is het 1,5 Gb wel verbruikt.

Marbella is een mooie plek.

Afrika

25 sept.

Vanaf Barbate naar de straat van Gibraltar. Zeilers hebben over de straat van Gibraltar verschillende verhalen. Het was schitterend weer we hadden de stroom en wind mee, voor ons een makkie. Het is niet zo breed je ziet al snel de Marokkaanse kust. We gaan naar het continent Afrika maar wel het Spaanse deel. Spanje heeft hier ook een stuk land Ceuta.

Daar ligt de Blanca. 

Goh je krijgt direct al een ander gevoel, echt al Afrikaanse invloeden wat gebouwen betreft en ook de mensen met hun gewaden.

Sprookjesachtig

Hier is de oude beschaving zichtbaar in bouwwerken die dateren uit de tijd van de Feniciërs. 

Als je de foto vergroot zie je het beter.

Op de foto zie je goed de handels route en waar ze zich vestigden. Echt indruk wekkend.

Deze mensen zeilden al voor onze jaartelling langs de Middellandse zee. Dit land wordt ook in de bijbel genoemd. De oudheid is hier zo voelbaar, daar wordt je stil van. Er liggen hier grafstenen uit het jaar 606. Dat wij hier rond lopen we zijn zeer onder de indruk.

De kruiken dienden als graan opslag.

In de haven hebben we kennis gemaakt met een jong stel uit Rusland. We hebben zeekaarten geruild, zij hadden oude kaarten over van de Middellandse zee, en een boek van Griekenland. En zij hebben een nieuwe kaart gekregen van de oversteek van de Atlantische oceaan. En informatie over Madeira. 

Zij gingen naar Cook eiland en waren niet van plan om terug te keren, met 3 dochters waarvan een baby van 5 maanden die aan boord geboren is. Nou een hele onderneming. 

Nu we hier toch zijn willen we eigenlijk ook wel naar het echte Marokko naar de haven van Smir. Maar éénmaal om de rots gezeild zien we dat de lucht behoorlijk zwart is. Wat doen we, maar even aanzien.Toen we een klap onweer hoorden en een paar behoorlijke flitsen zagen, dachten we, niet weer he. Het besluit is snel genomen, terug. De lucht wordt helemaal donker rondom ons. Wat kan het weer snel omslaan op zee. Met geen droge draad aan onze lijf en een paar behoorlijke breekers in de kuip, komen we weer in de haven van Ceuta. De volgende dag gaan we richting Europa. Er staat behoorlijke deining en veel stroom rafelingen. Het is een hele andere oversteek dan 25 sept. Zo zie je maar, als zeiler ben je echt van het weer afhankelijk of hoe moeilijk maak je het je zelf. We komen aan in Sotogrande. 

Ghost town / Bounty eiland

20 sept.

We gaan weer verder. Het is het enen of het andere geen wind of harde wind. Vandaag dus geen wind. Op weg naar Sancti Petri. Het is moeilijk aanvaren met veel rotsen. We gaan op een mooring. Er is veel stroming in deze rivier, 4 knopen. Na een nacht lekker slapen, met het bijbootje naar de kant om te verkennen wat hier allemaal is.

De huizen waar de vissers in woonden.

In de goede jaren was het hier een welvarend vissers dorp. Zij hadden een unieke manier om tonijn te vangen. Deze vis methode heet Almadraba. Het hele dorp was dan in touw om de vangst binnen te halen. Maar vanaf  1971 is het bergafwaarts gegaan en is het dorp uitgestorven, en de visserij ook.

Aan de andere kant van de rivier was het heel anders. Wij lagen in het midden van de rivier dus we zijn vaak op het strand geweest.

Een bijbootje is onmisbaar. 

We hebben hier een paar heerlijke dagen gehad . Veel gewandeld en schelpen gezocht. Ruïne's waren hier ook, met veel cactussen.

Omdat wij de enige gasten hier waren hadden we toch zo iets van, wat is hier aan de hand. Dus maar weer het ruime sop op.