Bergen en bezoek

10 dec.

Er is in deze haven veel te doen. Elke zondag is er een wandeling in de bergen met een groep Engelsen. En het mooie is, daar is het herfst door de gouden loof bomen. In de haven zijn allemaal palmbomen zodat je denkt dat het altijd zomer is. De meeste Engelsen hebben een auto zodat er altijd vervoer is.

Een oud Britse luchtmacht officier organiseert voor elke zondag een andere wandeling. Dat is dan stevig door stappen. Je komt op de mooiste plekken over smalle paadjes. Door grotten. Fantastisch.

Een rust pauze voor de lunch.

En dan....... krijgen we bezoek, Alexander komt voor een week. Zaterdag avond hebben we hem van Malaga airport  opgehaald. En natuurlijk krijgt hij direct op zondag een pittige wandeling gepresenteerd.

Ook bezoeken we klein Hollywood waar veel western films zijn opgenomen met bekende acteurs zoals Henry Fonda. Clint Eastwood en nog veel meer. En wij maar denken dat die films allemaal in Texas zijn opgenomen, dus niet. Er werd zelfs een kleine show opgevoerd.

Voordat het spannend begint te worden eerst een pilsje, in de zon.

Deze acteurs deden een prive show voor mij. Ik ken ze niet, maar misschien is er hoop voor hen in de showbiz. 

Omdat Alexander een auto had gehuurd konden we overal naar toe en natuurlijk willen wij hem ook alles laten zien. Kom op, naar de sneeuw. 

S'morgens eerst zo koffie drinken.

Het is een paar uren rijden naar Granada en dan omhoog de bergen in naar de Sierra Nevada. Sierra is het Spaanse woord voor berg. Je rijd door 3 seizoenen heen je begint bij de zomer dan krijg je de herfst in Granada en de bergen, en dan......... 

Het is toch ongelooflijk.

1 keer raden waar ik zin in krijg...........juist wintersport.

En dan hebben we ook nog het mooie natuur gebied met de flamingo's. Lekker op met de fiets erop uit. 

Voor het strand heb je een duinen gebied met een zeer grote waterplas waar allemaal vogels zijn en in het bijzonder de flamingo's

Even met het pijltje er op gaan staan om te vergroten.

Het was een lange middag fietsen en zwoegen door het zand. Zijn ook nog bij de kassen geweest. Als hij nu paprika's in Holland koopt weet hij waar ze vandaan komen. We hebben onze beweging wel weer gehad. Nu nog even lekker onze voeten koelen in de zee wat niet koud is.

Hij heeft een super week gehad en wij ook.

Van zeeschuimers naar landrotten.

25 nov.

Hallo allemaal daar zijn we eindelijk weer. We hebben een prachtige plek gevonden om te overwinteren. Overwinteren is hier wel een heel raar begrip. De temperatuur is hier toch nog 20 plus in de zon. Je merkt na een aantal weken aan wal, dat je wel een rust pauze nodig hebt. Even wat anders doen dan steeds maar onderweg te zijn.

De ingang van de plek waar we nu verblijven.

Almerimar is de plaats waar we een aantal maanden blijven. Het ligt ongeveer 2,5 uur rijden van Malaga. De omgeving is zeer gevarieerd, prachtige natuurgebieden, bergen, strand en de kassen,

wat ze hier de plastic oceaan noemen. In de kassen verbouwen ze paprika's, tomaten, courgettes. Wat hier allemaal ruim voorradig in de supermarkten ligt. Ook voor heel Europa.

We hebben deze haven ook gekozen omdat het hier ontzettend gezellig is, met restaurants en bars en de supermarkt is groot waar ze alles hebben. Met het openbaar vervoer ben je zo in andere plaatsen in de omgeving. Zelfs met de bus is een feest, je koopt een kaartje in de bus voor maar 1,30 euro, ja je blijft toch Nederlander hé, en die brengt je gewoon overal heen, het is allemaal zo gemakkelijk.

Uitzicht wat we s'morgens hebben van uit de kuip.

In deze tijd van het jaar kan het hier behoorlijk hard waaien, dat duurt dan één dag en de volgende dag is het al weer prachtig. Wel een verschil met thuis.

Regenen kan het hier ook, alles stroomt naar het laagste deel maar in de kade rand hebben ze sleuven zodat al het water weer in de haven stroomt. Met de regen is het net zo als met de wind 1 dag en daarna kun je weer van de zon genieten. Het is eind november en we lopen nog steeds in de korte broek. Je ziet hier de sneeuw al op de bergen, de Sierra Nevada. Zo gek, dat was begin november al zo en toen zwommen we ook nog in zee.

20 meter lopen en dan zijn we hier. Zie je de sneeuw?

Even was er een domper, onze vouwfietsen waren ineens verdwenen, gestolen dus. Wij naar het haven kantoor, daar zat nog een vrouw, haar fiets was ook gestolen. De haven meester heeft ons met de auto naar het politie bureau gebracht in El Ejido. Daar hebben we 4 uren gewacht voordat ze proces verbaal opmaakten, dat heb je wel nodig voor de verzekering. Zelfs hier geven ze de Marokkanen de schuld. Gelukkig heeft de verzekering snel uitgekeerd zodat we weer 2 nieuwe vouwfietsen hebben gekocht. Je krijgt weer wat meer beweging en je komt wat verder dan alleen met lopen. Verder zijn de mensen hier ontzettend vriendelijk ze nemen je direct op in de groep. Er zijn hier allemaal sociale dingen te doen. Daarover meer in het volgende blog. Dat gaat niet weer zo lang duren.

De nieuwe fiets.

Doei tot het volgende blog.

Bonje met de havenpolitie.

3 okt.

Er zijn natuurlijk havens bij waarvan je zegt 1 nacht is prima, maar langer hoeft niet. Zo hebben we ook wat beleefd in Malaga. We komen aan in de haven, volgens de kaart plotter. Daar was niets meer. Aan de kade was geen plek meer, dus wij de lege haven maar in om te over nachten, dan zien we morgen wel weer. De mensen die daar aan het slopen waren, verwezen ons naar de nieuwe marina, die nog maar net open was. Dus wij tuffen daar braaf heen. Ziet er goed uit alles nieuw maar nog wel leeg. De mensen die daar werken, mogen wel een cursus volgen van , hoe ga ik met klanten om, er kon geen vriendelijk woord vanaf. En de prijs die ze zeiden nou, we dachten dat we de plek moesten kopen, we vielen steil achterover. Wij weer terug tuffen naar de "slopershaven". Daar hebben we de nacht doorgebracht. Nu we toch hier in Malaga zijn willen we ook wat van de stad zien. Er is plek aan de kade dus daar leggen we maar aan.

Mooie parken.

Een schitterende stad met grote winkelstraten, en kleine knusse steegjes. Prachtige parken waar allemaal parkieten in de palmbomen aan het nestelen waren. Wat hebben die beesten een lawaai.

Na een gezellige tijd daar doorgebracht te hebben komen we weer terug bij de boot. Eerst maar even wat drinken en dan weer het water op. Daar stopt een wagen van de havenpolitie, of we maar even 20 euro willen betalen. Nou nee natuurlijk niet, we gaan zo weg. Ook voor een paar uurtjes moeten we betalen. Oké, maar geen 20 euro. Jullie kunnen dan de hele nacht hier blijven. Dat is niet de bedoeling we willen net weggaan. Nou, als we de boot papieren even willen laten zien. Dat is allemaal in orde. Dat we dan nu toch maar even betalen, nee doen we niet. Toen wou hij de paspoorten zien, ook goed. Toen wou hij weten of ik Roelof zijn vrouw was en dat we in het zelfde huis woonden. Nou ja zeg. Hij wou de paspoorten meenemen om aantekeningen te maken, op kantoor. Toen schoot Roelof uit z'n slof. Je neemt ze niet mee, aantekeningen kun je hier maken schrijf maar op wat je wil weten. Ja maar dit is Spanje. Daar hebben we dus niets mee te maken. Toen heeft hij nog een auto opgeroepen met twee collega's. Die moesten weer terug naar kantoor om officiële papieren op te halen. Het duurde maar en duurde maar, en zij werden alle vier steeds nijdiger, dus wij hebben ze ter lange leste maar laten winnen. 

 Een nadeel van zo'n reis, als je lange tijd van huis bent is, dat als je een telefoontje krijgt dat één van je zonen naar het ziekenhuis is. Hij heeft een éénzijdig ongeluk gehad met de fiets. De plastische chirurg is 2 uren bezig geweest om z'n gezicht weer op te lappen. Hij heeft meer dan 20 hechtingen. Als je zoiets hoort dan wil je maar op één plaats zijn en dat is bij hem. Gelukkig wordt hij goed opgevangen door z'n broer en een oom die nu een oogje in het zeil houd. En lang leve de telefoon en het internet zodat ze ons goed op de hoogte kunnen houden en mocht het zijn dat we naar huis moeten dan kunnen we snel daar zijn.

Roelof zet de sprookjes schrijver, verteller Hans Cristian Andersen even een zonnebril op. Die woonde op z'n 57 ste jaar in Malaga. 

    

Hiep hoi eigen internet

29 sept.

We gaan nu heel kritisch de havens + faciliteiten en omgeving bekijken. De plannen zijn dat we straks in de wintermaanden een stop houden van ongeveer 4 maanden. Dan kunnen we wat aan ons sociaal leven werken en gewoon wat anders gaan doen dan alleen maar op het water te zijn. We komen aan in Marbella. De haven is niet helemaal oké er komen 2 keer per dag zwermen meeuwen over vliegen die dan tegelijk ook wat laten vallen. Als we aan boord zijn zoeken we dan ook direct dekking. Ook geen ramen open laten staan. Maar de plaats is helemaal gezellig.

Een prachtige boulevard. Hier zijn al veel Engelse overwinteraars in de appartementen. We zijn het beu dat er bijna nooit internet aanwezig is in de havens. En om steeds met alles naar een café te gaan is ook niet altijd leuk.

Dit is wel leuk weelderige bloemen.

We gaan op zoek naar "iets ". Hebben goede informatie gehad van de eigenaar van een internet café. We moeten met de bus naar het commercial center, La Canada. Eenmaal daar, je weet niet wat je daar ziet. Alles overdekt en luxe en groot wel zo groot als Akkrum en Nes samen. Maar we zijn geslaagd. 

Een TP- Link (sim lock vrij) en een prepaid internet kaart. Daar heb je in alle landen wat aan. Je hebt voor elk land wel een ander kaartje nodig, maar zo'n kaartje is 3 maanden geldig en binnen die 3 maanden is het 1,5 Gb wel verbruikt.

Marbella is een mooie plek.

Afrika

25 sept.

Vanaf Barbate naar de straat van Gibraltar. Zeilers hebben over de straat van Gibraltar verschillende verhalen. Het was schitterend weer we hadden de stroom en wind mee, voor ons een makkie. Het is niet zo breed je ziet al snel de Marokkaanse kust. We gaan naar het continent Afrika maar wel het Spaanse deel. Spanje heeft hier ook een stuk land Ceuta.

Daar ligt de Blanca. 

Goh je krijgt direct al een ander gevoel, echt al Afrikaanse invloeden wat gebouwen betreft en ook de mensen met hun gewaden.

Sprookjesachtig

Hier is de oude beschaving zichtbaar in bouwwerken die dateren uit de tijd van de Feniciërs. 

Als je de foto vergroot zie je het beter.

Op de foto zie je goed de handels route en waar ze zich vestigden. Echt indruk wekkend.

Deze mensen zeilden al voor onze jaartelling langs de Middellandse zee. Dit land wordt ook in de bijbel genoemd. De oudheid is hier zo voelbaar, daar wordt je stil van. Er liggen hier grafstenen uit het jaar 606. Dat wij hier rond lopen we zijn zeer onder de indruk.

De kruiken dienden als graan opslag.

In de haven hebben we kennis gemaakt met een jong stel uit Rusland. We hebben zeekaarten geruild, zij hadden oude kaarten over van de Middellandse zee, en een boek van Griekenland. En zij hebben een nieuwe kaart gekregen van de oversteek van de Atlantische oceaan. En informatie over Madeira. 

Zij gingen naar Cook eiland en waren niet van plan om terug te keren, met 3 dochters waarvan een baby van 5 maanden die aan boord geboren is. Nou een hele onderneming. 

Nu we hier toch zijn willen we eigenlijk ook wel naar het echte Marokko naar de haven van Smir. Maar éénmaal om de rots gezeild zien we dat de lucht behoorlijk zwart is. Wat doen we, maar even aanzien.Toen we een klap onweer hoorden en een paar behoorlijke flitsen zagen, dachten we, niet weer he. Het besluit is snel genomen, terug. De lucht wordt helemaal donker rondom ons. Wat kan het weer snel omslaan op zee. Met geen droge draad aan onze lijf en een paar behoorlijke breekers in de kuip, komen we weer in de haven van Ceuta. De volgende dag gaan we richting Europa. Er staat behoorlijke deining en veel stroom rafelingen. Het is een hele andere oversteek dan 25 sept. Zo zie je maar, als zeiler ben je echt van het weer afhankelijk of hoe moeilijk maak je het je zelf. We komen aan in Sotogrande. 

Ghost town / Bounty eiland

20 sept.

We gaan weer verder. Het is het enen of het andere geen wind of harde wind. Vandaag dus geen wind. Op weg naar Sancti Petri. Het is moeilijk aanvaren met veel rotsen. We gaan op een mooring. Er is veel stroming in deze rivier, 4 knopen. Na een nacht lekker slapen, met het bijbootje naar de kant om te verkennen wat hier allemaal is.

De huizen waar de vissers in woonden.

In de goede jaren was het hier een welvarend vissers dorp. Zij hadden een unieke manier om tonijn te vangen. Deze vis methode heet Almadraba. Het hele dorp was dan in touw om de vangst binnen te halen. Maar vanaf  1971 is het bergafwaarts gegaan en is het dorp uitgestorven, en de visserij ook.

Aan de andere kant van de rivier was het heel anders. Wij lagen in het midden van de rivier dus we zijn vaak op het strand geweest.

Een bijbootje is onmisbaar. 

We hebben hier een paar heerlijke dagen gehad . Veel gewandeld en schelpen gezocht. Ruïne's waren hier ook, met veel cactussen.

Omdat wij de enige gasten hier waren hadden we toch zo iets van, wat is hier aan de hand. Dus maar weer het ruime sop op.

Twee wacht dagen.

19 sept.

Na een harde wind, windkracht 6/7 uit de verkeerde richting, aangekomen in Chipiona. Gisteren nog harde wind dus maar in de haven blijven, een poets dag.  De was, en de boot van binnen en buiten helemaal schoon maken. En natuurlijk weer proviand aan boord halen. Vandaag nog geen weer om verder te gaan dus lekker de plaats verkennen. Hier ook allemaal visserij.

De vis selecteren.

Die jongeman in de oranje regenbroek was de eigenaar. Aan z'n lichaamstaal kon je zien dat het een goede vangst was. Hij was helemaal blij. Verder nog een paar leuke kiekjes gemaakt.

Het heeft hier net wat geregend. 

Al is het weer om op zee te gaan niet perfect aan wal kun je, je best vermaken en de temperatuur is goed. Morgen zijn de verwachtingen beter dan gaan we weer verder en gaan een paar dagen op anker.  

Ilha da Culatra

14 sept.

Op 8 sept. zijn we met dikke mist vertrokken uit Alvor. Later op zee schitterend weer volop zonneschijn. Vandaag maar weer eens in een haven, tanks vullen met water en accu's weer opladen op wal stroom. Dure haven van rond de 40 euro voor 1 nacht en niet eens internet.

De uit de rotsen gegraven haven van Albufeira.

Een dag later zijn we weer een rivier opgegaan, Je kon kiezen richting Faro of Olhao wij zijn richting Olhao gegaan. Hebben het anker gedropt bij het eiland Culatra. Dit is ook weer een waddengebied maar vele malen groter dan in Alvor. De volgende dag met het bijbootje naar de kant om het eiland te verkennen. De bevolking leeft hier van kleinschalige visserij en toerisme.

Allemaal netten en vissers bootjes op de kant.

Het dorpje heeft 3 winkeltjes en 3 restaurants waar wij ook bij één heerlijk tonijn hebben gegeten.

Dit is de hoofdstraat. 

Er komt op dit eiland ook de nodige illegale bewoning voor. Deze mensen leven dan ook in angst voor als de overheid gaat ingrijpen. De meeste huizen hebben geen water en elektrisch. Hier schijnt bijna iedere dag de zon en duurt de winter maar kort. Zuid Portugal heeft n.b. 3300 zon uren per jaar.

Wat we ook zagen was dit.

Overwinteraars en blijvers.

We hebben verschillende mensen gesproken die de boot hier voor de winter laten liggen maar ook die de winter zo doorbrengen op de boot. Zij liggen met de boot in een droog vallende lagune. Lijkt misschien mooi maar is ontzettend primitief hebben niks, geen vers water en stroom. Er is geen wc en douche. 

Een Zwitserse vrouw die hier ook verblijft.

Deze vrouw brengt in deze boot met haar 2 kinderen hier de winter door. Ze probeert wel haar kinderen hier op het schooltje te krijgen. Je moet mentaal wel sterk zijn om zo te leven. Het kan natuurlijk ook heel eenzaam zijn. Ze zwerft zo al heel wat jaren rond. Je bent op deze manier van leven, nergens en overal thuis. 

Deze zal nooit meer wegvaren.

Deze catamaran lag er ook. Deze vrouw had er zelf een tuintje omheen gemaakt. Deze catamaran komt uit Texel, stond er achterop, en de naam heel toepasselijk US HEAVEN AND HELL. 

En dan hebben we Louis nog, die heeft wel heel ver z'n boot in de duinen geparkeerd.

Verder kon hij echt niet.

Hij moest er zelf ook wel om lachen. Het was springtij en heeft de boot de rivier opgevaren tot hij droog viel. Verderop ligt een pad van steigerplanken, hij zei van daar wou ik eigenlijk naar toe dan had ik mijn eigen privé steiger. Hij laat de boot hier ook en gaat zelf terug naar Spanje en gaat dan een paar keer kijken hoe de boot erbij ligt. Vandalisme kennen ze hier niet.

Hier wou hij eigenlijk naar toe.

We hebben hier 5 mooie dagen gehad en zijn nu in de Spaanse Algarve.