24 okt.
Voordat we bezoek krijgen hebben we nog een schitterende zondags wandeling gedaan. In het natuurgebied van de Sierra Nevada. Een schitterend uitzicht op 2100 meter. Het was een pittige maar de moeite waard.
Dit is balen, wat nu. Jeroen probeert een andere vlucht te boeken naar Spanje. En wij proberen de door hem gehuurde auto mee te krijgen. Na heel wat praten en papieren invullen krijgen wij de auto mee, gelukkig maar anders konden wij een hotel nemen, de laatste bus was al weg. Jeroen heeft voor de volgende dag een vlucht naar Alicante kunnen regelen. En wij hebben de auto zodat wij de volgende dag naar Alicante rijden en daar dan eindelijk elkaar kunnen begroeten. We hebben een reis schema en doordat hij nu één dag mist is er geen tijd te verliezen. De volgende dag half vier s'morgens opstaan. We gaan de oversteek doen naar de Spaanse enclave Melilla. De meesten liggen nog op één oor maar wij zien de zon opkomen, prachtig gezicht.
En een show van dolfijnen, wat een snelheid en wat een wendbaarheid hebben die beesten. Van links naar rechts en voor de boeg. Het was een fijne zeiltocht met aan het eind de motor er bij aan.
De volgende dag gaan we met de bus naar de Fronterra, om over de grens te gaan naar Marokko.
Zo'n beveiligende grens is altijd indrukwekkend, is al een belevenis op zich. Zijn we in Europa niet meer gewend. Vandaar met de bus naar Nador centrum en daar een taxi genomen die ons naar het vliegveld brengt, waar we een auto hebben gehuurd. We rijden naar Meknes door het Rifgebergte.
Marokko is een schitterend land.
We checken in, in een riad en drinken een welkoms drankje, Marokkaanse muntthee, op het dak terras. We hebben nog genoeg tijd om wat van Meknes te zien. Op het dakterras van een restaurant hebben we uitzicht op het plein waar van alles te doen is. Heerlijk genietend van het eten wat bereid is in een tagine.
Voor Jeroen is het al bijzonder dat we nog zo lang s'avonds buiten kunnen zitten bij een nog aangename temperatuur, en dat voor midden oktober. De volgende dag gaan we op weg naar het Hoge Atlas gebergte. Onderweg zagen we landen vol met rijen uien, die ze daar hadden te drogen.
Door de bossen rijdend waren er wilde apen op de weg.
Wat een landschap aan de ene kant het Hoge Atlas gebergte en aan de andere kant van de weg de sahara. Als je de huizen ziet waar de mensen in wonen. De huizen gaan helemaal op in de natuur.
Ik vind het prachtig, om te zien. Ver van de bewoonde wereld en alleen maar leven bij de dag. Het zal niet een gemakkelijk leven zijn maar wat er verder in de wereld gaande is zal hen een zorg zijn.
We zagen een vreemd beest een soort leguaan, waar is ie nu?
Het blijft fascinerend de diepe afgronden en de hoge bergen. En niet te vergeten de kleuren van het gesteente. Je blijft foto's maken.
De woestijn, je denkt wat is daar nou aan te zien . Dat is ook zo mooi, wijds en in de verte zomaar een berg. Je kan mij daar wel een paar weken laten rondtrekken.
Maar jammer genoeg hebben we maar twee dagen. Na 826 km in ander halve dag leveren we de auto weer in Nador af. Met de taxi naar de grens, wat een drukte is het daar. Ontzettend veel auto's die de grens over willen en veel jonge mannen. We kwamen met moeite over de grens. Er was even wat gedoe met een paar jonge mannen. Ze schreeuwen ook allemaal door elkaar en in een taal die je niet verstaat. De Marokkaanse politie was zo vriendelijk om ons de goede weg te wijzen en de jonge mannen bij ons weg te houden. Jeroen heeft in twee dagen wel het echte Marokko mogen meemaken.
 |
| Hier was nog niets aan de hand maar na een paar uur kotsmisselijk. |
Om middernacht zijn we weer bij de boot. We beslissen dat we eerst gaan douchen en dan direct gaan beginnen met de oversteek. Er komt namelijk harde wind. Nou dat hebben we geweten het was windkracht 6-7 schuin van voren. De golven bouwden snel op. Jeroen wou een oversteek meemaken, nou dat heeft hij. Ook hij heeft wacht gehouden. En heeft het zeilen en navigeren goed onder de knie gekregen.
De dag erna is de eerste dag dat Jeroen kan uitrusten. Niks op het programma. Daarna, hup de Spaanse bergen in, voor een wandeling. De bergen zijn in elk land weer anders, uniek.
We hebben de mijnen route gedaan en dan wel de langste weg.
Bij het boren van de mijnen komt er afval en dat is dan gravel. Hier zie je een hele berg van die steentjes. Je moet er om denken dat door het verschuiven, je niet naar beneden glijd.
Dit was de laatste dag alweer van Jeroen zijn actieve vakantie, morgen half drie opstaan om weer naar Malaga te gaan. Het was een vakantie van steeds erg vroeg opstaan en lange dagen. Maar zeer afwisselend, wij en hij hebben weer heel wat mee gemaakt. We hebben weer van elkaars gezelschap genoten.
We hadden Jeroen nog maar net weggebracht en terug op het busstation in Malaga brak het noodweer los.
