Bijzondere plaatsen op Sicilië

19 dec.

Begin december halen we Jeroen op van het vliegveld. Ook hij wil even op Sicilië kijken, en wie op Sicilië is moet de Etna op. Het is vandaag onbewolkt dus in de auto richting Nicolosi, dat aan de voet van de Etna ligt.

Daar in de verte zie je de Etna. Het is minder koud dan de vorige keer. Als je, je handen ongeveer 10 cm in de grond steekt warmen ze lekker op.

Een steentje meenemen als souvenir, deze lukt echt niet.

Met Jeroen gaan we ook naar Agrigento. De "vallei van de tempels" is een interessante bezienswaardigheid.

Deze telamon is het enige onderdeel van de tempel wat nog enigszins in tact is. Van de tempel van de Olympische Zeus 5de eeuw v Chr.

In het vorige blog heb ik al het een en ander geschreven over deze 2 onderwerpen, zodat ik er niet niet te veel over schrijf.

In Noto is veel barokkunst en architectuur. Daar zijn we maar even gebleven want de regen komt met bakken naar beneden. Over de smalle en steile straatjes terug naar de hoofdweg.

Villa del Casale is een villa wat deel uitmaakt van een landgoed dat dateert van de 3de-4de eeuw. Het ligt in het plaatsje Piazza Armerina. Alle kamers in dit huis van een grootgrondbezitter, zijn versierd met prachtige mozaïeken. Deze zijn goed bewaard gebleven dankzij een overstroming in de 12 eeuw, die het bedekte onder een laag modder. De villa werd aan het eind van de 19de eeuw ontdekt. Er zijn nog altijd archeologen bezig met de restauratie van deze bijzondere Romeinse mozaïeken. Wat een Noord Afrikaanse techniek is.

Een gang met jachttaferelen. De wilde dieren worden gevangen en op schepen geladen.

Dit zijn 10 atletes in bikini afgebeeld op de mozaïeken in de Romeinse tijd. In die tijd  bestond dus ook al de bikini.

Het lijken wel schilderingen maar het zijn toch echt allemaal kleine steentjes, wat een werk. Voor een regendag was dit ideaal want het was overdekt.

Na cultuur even tijd voor de natuur.

In iedereen schuilt nog een kind en dat is maar goed ook. Schitterend weer even ontspannen aan zee.

Dit "pad" is aangelegd met Europees geld, het gaat om een bedrag van, let op, €213.028,04.
Wat er mee gedaan is, is voor ons een raadsel. Weg gesluisd naar de maffia?
Deze week is omgevlogen en hij heeft interessante plekken bezocht op Sicilië. Het was gezellig.

Dit is alweer het laatste blog van dit jaar. De reis van afgelopen jaar begon in Marokko en eindigt op Sicilië. Hebben bezoek gehad van kinderen en kleinkinderen. Zijn een paar keer terug geweest naar Nederland.  Al met al was het weer een bijzonder mooi jaar.

Een paar hoogte punten op Sicilië.

27 nov.

Midden november halen we onze zoon op uit Catania, die een week komt logeren. Voor dit weer is hij deze kant opgekomen.

Natuurlijk maken we dankbaar gebruik van de huur auto die hij vanaf het vliegveld heeft meegenomen. Een trip naar de Etna staat op het programma. De Etna is de grootste nog werkende vulkaan in Europa. De top is meer dan 3 km boven zee niveau, dus warme kleren mee. Ondanks dat het een vulkaan is kun je er in de winter op skieën. De laatste uitbarsting is geweest in 2001 - 2002.

We krijgen naar boven rijdend alle drie een wintersport gevoel. Je wordt met de kabelbaan naar boven gebracht. Waar je dik voor moet betalen maar dat hebben we er graag voorover.

En voordat we verder omhoog gaan met de trucks nemen we eerst een warm bakje koffie. Eenmaal boven is het stervend koud. Alles is zwarte lava met witte sneeuw, een mooi contrast. En we zijn boven de bewolking.

Van de achterste bergtop zie je stoom en rook er uitkomen. Daaraan kun je ook zien, hoe hard het waait, het gaat niet recht omhoog zoals met wind stil weer.

Je loopt op de rand van een krater. En naast de krater zie een andere. Elke uitbarsting vormt een nieuwe krater. Er worden veel mineralen naar boven gestuwd o.a. ijzer, aluminium, koper en zwavel. Het uitgestoten lava gesteente is erg licht.

Zo'n paaltje met een stukje touw moet je tegen houden, zodat je niet in de krater glijdt. Want als je gaat, dan ga je ook. Door de kleine lava steentjes heb je geen grip en je glijdt steeds verder het gat in.
Brrr.. wat was het koud. Maar het was de moeite waard. Een ervaring rijker.

Op zondag wordt er altijd in de haven gevist en als afsluiting van het seizoen is er een wedstrijd. Je ziet langs de kade allemaal leefnetten.

Als afsluiting van het seizoen, ja dat hebben we gemerkt. Niet veel is meer open in Marina Di Ragusa. Het vakantie gevoel om op een terrasje te zitten is er niet meer bij, allemaal gesloten. Het is zoeken naar een restaurant die open is. Wil je de andere dag weer uit eten, dan kom je al snel bij 2 keer dezelfde, waarvan de eigenaar ook nog zegt, morgen zijn we gesloten. In de haven, gaan de meeste mensen eind oktober naar huis. Het is nu wel erg verlaten en stil. De overwinteraars die hier wel blijven hebben bijna allemaal een lucht ontvochtiger in de boot. Dat spreekt ook al voor zich. Regen, dat valt hier wel erg gemakkelijk uit de lucht. Alexander heeft wel geteld 3 dagen mooi weer gehad. Gelukkig had hij een auto zodat we op pad konden, maar op de weg was het oppassen. In het wegdek zitten wel erg veel gaten en met zoveel regen dan is het net of rij je in en rivier.

De temperatuur is wel goed, de korte broek kan aan blijven. Goud zoeken in een riviertje, jammer het is niet allemaal goud wat geel is.

Vers water drinken wat zo uit de rotsen stroomt. Het regen water in de bergen wordt opgevangen en gezuiverd. Heel Ragusa wordt zo voorzien van water.
Agrigento hebben we ook bezocht, daar is de vallei van de tempels. Het is een misleidende benaming want de tempels zijn gebouwd op een heuvelrug buiten de stad Agrigento. Niet de Romeinen hebben hier gebouwd maar de Grieken. In deze "vallei van de tempels" staan hoofdtempels gewijd aan de Olympische Zeus, Heracles, Concordia en Hera.

Je kan drukken wat je wilt maar om krijg je het toch niet. Met zijn 34 zuilen is dit één van de best bewaard gebleven tempels uit de Griekse oudheid, de Concordiatempel 5de eeuw v. C.

De vier zuilen, die gelden als het symbool van de Vallei van de Tempels.

In de tuin van Alexander Hardcastle. Deze man heeft in belangrijkemate bijgedragen aan de restauratie's van de tempels. Hij zorgde voornamelijk voor de fondsen waar de restauratie's mee gefinancierd zijn.

In en onder de tuin van Villa Aurea, waar hij woonde, zijn veel catacomben, oud christelijke graven. Langs de vloer zijn nissen uitgehouwen en ook in de wanden, waar je werd bijgezet.

Heiligdom van de Chatonische Godheden. Dit is een altaar. Men was in die tijd al zeer deskundig in het berekenen en het maken van cirkel segmenten.

De tempel van Hera van twee kanten bekeken, deze is in de Romeinse tijd gerestaureerd.

Hebben net een bui gehad, dus ze staan er wat verzopen bij. Konden nergens schuilen want overal was het dak eraf.

Jammer zijn benen zijn niet bruin geworden. Ondanks de regen heeft hij toch een interessante vakantie gehad. We hebben weer heerlijk bij kunnen praten.

Op weg naar Marina Di Ragusa.

21 okt.

Eerst komen we nog langs Syracuse. Een schitterende oude stad met veel geschiedenis.

We zijn een paar dagen op anker in de baai gebleven. Eerst op zoek naar de supermarkt en daarna de oude binnenstad bekijken.

We stuiten al snel op een mooie binnenplaats met terrasjes en de Dom van Syracuse. De gevel is in barokke-stijl. Het gebouw was eerst een tempel, toen een christelijke kerk, later een moskee en nu een schitterend bezienswaardigheid van Siciliaanse religieuze barokarchitectuur.

Heel anders is dit, de resten van de tempel van Apollo die in 1860 werden ontdekt binnen de oude Spaanse kazerne. De tempel is gebouwd in de 6de eeuw v. Ch.

Het is een mooie stad waar je wel een paar dagen door de mooie nauwe steegjes kan slenteren.

Nog een anker stop in Porto Palo en dan komen we op onze winterverblijf aan, Marina Di Ragusa. Het blijkt al snel gezellig te zijn en je wordt direct opgenomen in de gemeenschap. Richard heeft vroeger in een Nederlandse band gespeeld, en geeft een concert met zang en gitaarspel, ontzettend goed.

We leren ook een nieuw kaart spel "Scopa" een Siciliaans spel met alleen afbeeldingen. Dat was reuze gezellig, veel gelachen en zo nu en dan hoorde je iemand scopa schreeuwen. En van diegene die verliest was het, wat een rot spel. Je speelt het met z'n vieren en dan twee koppels met elkaar. We nemen het zeker mee als we, voor een tijdje, terug gaan naar Nederland.

Je kan elke week uiteten met een groep als je wilt.. De pizzaria heeft wat nieuws, giropizza, dan kun je met 12 mensen daar eten en dan kun je van 12 pizza's proeven. Heel goed, dan proef je ook eens wat anders. Dat was een zeer geslaagde avond. Er wordt ook een wandeltocht georganiseerd, eerst met de bus naar Ragusa. Ligt 20 km verder dan de Marina Di Ragusa.

Ragusa is bijna geheel verwoest in 1693 door een aardbeving. Deze stad bestaat uit 2 centrums en worden gescheiden door een diepe vallei.

Even met pijltje erop voor een mooie panorama.

De ene helft is de nieuwe, barokke Ragusa, en dan heb je het rustige sfeervolle Ibla, Ibla Ragusa, dat via rotsige heuvels met de moderne stad in verbinding staat.

Elkaar helpen oversteken over de glibberige rotsen in een riviertje.

Voor een mooie impressie van de wandeltocht moet je even op het filmpje klikken.

Een confrontatie op Sicilië

25 sept.

Het is even wachten in Villaputzu, op Sardinië, dat de wind wat afneemt en op de goede windrichting voor de oversteek. Boodschappen doen is bijna een hele dagtaak. Met de bus naar het centrum en daar op zoek naar een supermarkt die ook verse groenten heeft. Dan weer wachten op de bus.

Tijd voor een wandeling is er ook nog en dat is altijd prettig. Je kunt even mooie kiekjes maken. En de benen strekken.

Roelof heeft zelfs nog tijd om de spoel los te boren van de metalen kern, van de defecte stuurautomaat. Daarna nog de windingen tellen en de draad diameter opmeten.

Dan is het eindelijk zover dat we de oversteek maken. Het is best zwaar om de boot op een rechte koers te houden als je met de hand stuurt, vooral als er grote deining is. We weten nu wat we missen. 

Trapani is de plaats waar we aankomen. De volgende dag gaan we via de noord kant langs Sicilië.

Mondello is het eerste anker plek. Wat ons opvalt, ze bouwen hier de huizen dicht bij de waterkant. Beschutte baaien hebben ze hier niet. Je ligt hier eigenlijk op open zee. Als de wind krachtig is moet je echt wel een haven in. Door de deining rol je s'nachts van je ene zij op de andere en je doet geen oog dicht. In Termini Imerese zijn we in een clubhaven aan gespoeld. Voor een zeer geschikte prijs konden we hier verblijven.

Even op de foto klikken en je ziet een schitterende panorama foto. Dit stadje ligt tegen de bergwand aan. De steegjes zijn erg nauw met allemaal treden. Je ziet hier echte James Bond taferelen. De auto's rijden hier gewoon de trappen op en af. Het zijn dan ook alleen maar kleine auto's die hier rijden.

Nu we hier toch zijn willen we de vulkaan eilanden ook van dichtbij zien. De tocht begint met slecht weer. In verhouding met wat we in Spanje gewend waren regent het hier veel. Dit is het bekende weerhuisje met slecht weer komt het mannetje naar buiten en met mooi weer het vrouwtje.

We zien de Stromboli op afstand. Als je goed kijkt, zie je hem donkere rook spuwen. Het is nog een actieve vulkaan die geregeld  kucht.

We gaan op anker bij Vulcano, dat is een slapende vulkaan Maar hij ontgast nog steeds.

Je ziet de dampen, op de top van de vulkaan omhoog gaan. Die geur, nou dat is even wennen, verrotte eieren. Echt niet aangenaam.

De vulkanische oorsprong is duidelijk zichtbaar door het zwarte gesteente. Het zeewater is zeer helder maar ook donker door de zwarte bodem.

Vandaar gaan we door de straat van Messina naar de oostkant van Sicilië. Omdat het een smalle zeestraat is staat er wat stroming. De vaste wal van Italië aan de oostkant en Sicilië aan de westkant. Aan beide kanten staat een reusachtige lichtmast voor navigatie bij nacht.

In Catania gaan we de haven in. Als we wakker worden zien we allemaal politie auto's en busjes rijden op de kade. Na de koffie gaan we kijken wat er aan de hand is. We worden geconfronteerd met een boot vol vluchtelingen. Het zijn er ontzettend veel, de meesten zijn jonge mannen. Die blauwe boot is een boot van artsen zonder grenzen. Die heeft ze opgepikt op zee en is tot de nok toe vol. Daarna gaat ieder van hen voor controle naar een rode kruis post. Op de voorgrond in die andere witte tenten gebeurt de registratie. Daarna krijgen ze een armbandje om en worden in bussen weggebracht. Als je dit van zo dichtbij meemaakt is het heel ingrijpend. Zoveel die geen toekomst meer zien in hun eigen land en dan is dit nog maar een handje vol. Het is te hopen dat ieder van hen met goede bedoelingen naar Europa komen en dat ze goed behandeld worden.

Catania is een grauwe wat verwaarloosde stad. Er staan wel mooi oude kerken maar overal mag wel de hogedrukspuit overheen. Dit is voor ons geen stad om nog eens te bezoeken.