Marokko

10 mei

Eindelijk is het dan zover, 12 april , we gaan Almerimar verlaten. Het avontuur gaat weer beginnen.

Dit zullen we gaan missen, de plannen zijn om naar een andere overwinterings plek te gaan. s'Morgens vroeg om 4 uur vertrekken we richting Melilla een Spaanse enclave in Afrika. De wind is nog behoorlijk stevig en de golven hoog. Net buiten op zee zien we dat er een catamaran op de rotsen zit te beuken, niet verstandig. Als de zon opkomt gaat de wind wat liggen nu is het een schitterende overtocht. We zien veel dolfijnen, een hele school van wel 25 stuks.

In deze tocht van 16 uren varen hebben we voor het eerst ook walvissen gezien. Jammer dat ze te ver weg waren om een goede foto te maken. Eerst Melilla verkennen.

Na uitgezocht te hebben waar we het beste een auto kunnen huren, komt de dag dat we naar de grens gaan om een tour door Marokko te maken. Eerst met de bus naar de fronterra, grens, en dan lopend langs vele agenten en ijzeren afzettingen naar de andere kant.

Zo we zijn in Marokko. Nu de bus in, die ons naar Nador brengt en dan met de taxi naar het vliegveld waar we de auto hebben gehuurd. In Marokko zodat we een Marokkaans kenteken hebben. De eerste overnachting is in Tétouan. We gaan langs de noord kant van het Rifgebergte. Schitterende natuur.

Deze vrouw raapt een steen op om naar de auto te gooien toen ze merkte dat ze op de foto kwam. Eenmaal in Tétouan hebben we zoiets van, ja en nu. Allemaal één richting verkeer en kleine steegjes waar je met de auto niet kan komen. Een man merkte dat we aan het zoeken waren en wou ons wel helpen. Je moet ergens de auto parkeren en dan lopend door een doolhof van steegjes te voet verder. Hij rende voor de auto uit en hield andere auto's tegen zodat wij erlangs konden. Zeer lachwekkend. 

In dit steegje staat ons hotel.

Inchecken.

Elke avond gaan we een ander onderkomen boeken in een andere plaats. Het Rifgebergte is zeer groen er wordt veel groenten verbouwd en aardappelen.

Hier geen grote machines maar alles met de hand. Iedereen helpt mee.

Schapenmarkt, schapen kopen en verkopen de voorpoten worden vastgebonden zodat ze niet weg kunnen lopen.

Heb je de buit binnen dan gaan ze zo boven op de auto naar hun nieuwe omgeving. Wassen is ook een heel gedoe, bij een stroompje water op zeil wordt het schoon gemaakt. Op stenen die lekker warm zijn, wordt de was gedroogd.

Je waant je hier echt in een hele andere tijd. De mensen wonen hier wel even anders dan we gewend zijn.

Ook hier wonen mensen

Nomaden zie je hier ook nog. Met alles wat ze hebben trekken ze door de droge rivier bedding. Wat we ook zagen was zomaar ergens langs de weg een begraafplaats. In de wijde omtrek geen huis of dorp te zien. Je blijft je hier verbazen.

Na een lange tocht komen we in Meknes aan. Daar op een parkeer terrein wordt onze bagage in een boerenkar gelegd en dat wordt zo naar Riad Zahraa gebracht, waar wij overnachten.

Wat je achter de deur aantreft is altijd een verrassing. Dit keer hebben we een zeer luxe verblijf voor weinig geld. Weer in een kleine steeg achter een dik massief houten deur waan je je in een authentieke Marokkaanse sfeer.

Achter deze deur was het ook weer bijzonder mooi. Dat was in Salé wat tegen Rabat aanligt.

Op het dakterras.

We zijn met een super moderne tram naar Rabat gegaan. In tegen stelling tot het internet café. Foto er onder.

In Rabat bezichtigen we het Portugeese fort. 

Door vele steegjes van wit blauw gaan we omhoog waar we uitkijken over de Atlantische oceaan en de stad Salé.

In Salé zijn we in wijken geweest, in één woord vreselijk. Wat een armoede die mensen leefden gewoon in de modder. En als je hun gezichtsuitdrukking zag, nou die hebben echt niets om naar uit te kijken. Helemaal apathisch. Echt mens onterend. Heb er maar geen foto van gemaakt, vond het niet kunnen. Ook hier zijn we in de medina geweest. De medina is het oudste gedeelte van de stad. Het wordt meestal omringd door stadsmuren, het verdedigbare deel wordt kasba genoemd. Het is een doolhof van smalle straatjes, vaak niet breder dan één meter. Was vroeger goed te verdedigen tegen de vijanden. 

Na dit alles gezien te hebben gaan we naar Casablanca. Wat een drukke stad, wonder dat het auto rijden steeds goed gaat. 

Deze moskee genoemd, Hassan II, heeft duidelijk Moorse invloeden. Hier is 7 jaar gebouwd door 1400 bouwvakker die s'nachts werden afgelost door 1100 bouwvakkers. Een hele werkverschaffing. 

In Marrakesh eindelijk een tatoeage. Altijd graag gewild ook al is het voor een paar weken.

Als het gebedstijd is zie je veel mannen uit alle hoeken verschijnen en gaan op hun brommer of rennend naar de moskee met hun kleedje. Dezen waren een beetje te laat, binnen geen plaats meer dan maar buiten maakt ook niet uit. Onderweg zie je ook vaak zomaar langs de weg mannen bidden. Even een moment voor bezinning.

Op de markt wordt alles verkocht ook levende dieren voor in de pan.

Door het Hoge Atlasgebergte waar nog sneeuw is. Op weg naar de Sahara. Weer schitterende natuur.

Het hoogste punt op 2260 meter.

De mensen lopen hier hele einden. En kunnen zo een hele dag bij hun kudde zitten.

Voordat we de Sahara intrekken moet de tank wel vol.

Je kan bij deze man wel wat kopen, wat we ook gedaan hebben. Maar er blijft nog zoveel over met 100 meter lengte koopwaar.

Goed in balans. Dat, dat ook allemaal goed gaat. Hele kunst om zo te stapelen. Het stro gebruiken ze om een pleisterlaag aan te brengen op de huizen. Stro met klei goede isolatie tegen warmte en kou. In de woestijn is toch wel veel te zien, hier een kudde kamelen en geiten.

En wat je hier ook ziet, net als op zee de mensen gooien alles maar weg. Denken zeker het is hier groot genoeg en ik ben het maar kwijt. Wat een rotzooi, neem het toch mee. De mens verziekt zelf de natuur. Jammer.

 

Door de warmte krijg je draaikolken aan de grond, een kleine tornado, Alles gaat de lucht in.

En dan eindelijk zien we waar we heen moeten. Je ziet nog niet veel maar het bord bewijst dat we op de goede weg zijn.

Daar aan gekomen, een heel fort, het lijkt wel een zandkasteel. Hier zijn de muren bekleed met stro en klei. Dit is luxe, midden in de Sahara een zwembad. 

De eetzaal, je kan aan de muren zien dat er stro doorheen zit. Schitterende plek in de woestijn.

                    Uitzicht van uit onze kamer. 

Gelukkig blijven we hier 2 nachten. Natuurlijk gaan we een eind wandelen in de woestijn. Een dagje spelen in de zandbak.

Een geweldig verblijf was het hier. Heel erg vriendelijke mensen. Berbers evenals op het platteland. Wij vonden dat je 2 soorten Marokkanen hebt. In de grote steden aan de westkant de Arabische Marokkanen. En de Berbers die wonen in het Rifgebergte, Hoge Atlas gebergte en in de Sahara die zeer vriendelijk zijn. Hier komen de bijbel verhalen tot leven.

Deze 2 jonge vrouwen hebben een heel eind gelopen om hun kleren te wassen bij een waterput. In de wijde omtrek geen tent of huis te zien. Evenals deze mensen die hun dieren drinken geven ook weer bij één van de vele waterputten.

 

Op weg naar Fès maken we nog een stop anders is de afstand te groot. Dat we niet alleen voor luxe gaan kun je hier zien. Het mooie van zo'n tocht is dat je dicht bij de mensen staat. Het lijkt niet zo veel maar de kamer is prima, goed bed en het is er schoon. We zijn wel wat gewend geraakt de laatste tijd, ons maken ze niet meer gek.

Waar de blauwe auto staat, daar is het, klik maar op de foto.
Andere foto was het uitzicht.

Rijdend door een bos zien we opeens wilde apen. Die mensen zagen ons foto's maken en stopten ook maar om dezelfde reden.

Dit is het postorder bedrijf van baby's. Deze wachten nog op een volgende vrachtje.

We hebben heel wat dieren over de weg zien lopen waar we voor moesten stoppen. Schapen, geiten, ezels, kamelen, wilde honden, apen en deze kleine schildpad zat ook midden op de weg.

Fès is één van de vier koningssteden de anderen zijn, Marrakesh, Meknes en Rabat. 

Aan deze schitterende en verbazingwekkende rondreis komt ook weer een einde. Je hoofd zit vol beelden, wat hebben we veel gezien. We gaan de auto terug brengen in Nador. Vandaar gaan we met de taxi naar de grens.

Zo we staan weer op Spaanse grond, dit is wel even een andere afscheiding dan op de Marokkaanse kant. Zie de eerste foto. Met al dat prikkeldraad.

De route : Nador, Tétouan, Meknes, Rabat/Salé, Casablanca, Marrakesh, Ouarzazate, Merzouga Zaida, Fès en weer terug naar Nador. Op sommige plaatsen zijn we meerdere nachten gebleven.

Met elkaar 2340 km gereden plus 1 boete voor te snel rijden.

Toen we net in de boot waren kregen we telefoon van het thuisfront. Een wrede back to earth. Jeroen in het ziekenhuis met een totaal verbrijzelde knie. Hij zal een tijdlang hulp behoevend zijn. Wij besluiten om de boot maar terug te varen naar Almerimar en vandaar naar Malaga met het vliegtuig naar Nederland. Zodat wij hulp kunnen bieden.