28 aug.
Op 1 aug. besluiten we, we willen wel richting Sardinië. Nog even langs de dieselpomp en supermarkt, dan zijn we er klaar voor om de volgende dag te gaan. We liggen op anker dus naar de kade varen, gas geven, de motor kucht geen water en allemaal rook. Niet goed, snel anker weer uit en motor stoppen. Roelof heeft er gelukkig verstand van, de impeller is stuk. Er zijn 5 schoepjes afgebroken.
We hebben er een paar extra, kan ter plekke gerepareerd worden. Er zitten schelpen resten aan, en vermoeden dat in de 9 weken de boot stil lag er kokkels in gekomen zijn. De volgende dag is het zover mooi weer, op naar Sardinië. Na 9 uren motor zeilen controleert Roelof even hoe alles erbij staat. De uitlezing op het paneel geeft aan dat de service batterij daalt terwijl de motor draait, moet de spanning juist stijgen. De service batterij zorgt voor elektriciteit van alle apparatuur en verlichting aan boord. We willen als het even kan niet zonder navigatie verlichting s'nachts varen, en besluiten om terug te keren naar Mahon. De diodebrug, batterij-isolator, blijkt stuk te zijn en hebben die niet op voorraad.
Er moet één besteld worden en moet uit Barcalona komen, dus een paar dagen geduld. Is niet erg kunnen we Mahon goed verkennen. En er staat een zeer harde wind, weg kunnen we toch niet.
We liggen op een ponton vrij van de wal. Het leuke is, hier worden we iedere morgen verrast door een verse stokbrood op het dek, door de marinero's
We hebben tijd zat, nemen de bus naar Cituadella aan de andere kant van het eiland. Bovendien is er een extra reden. Een overmatige blootstelling aan UV licht heeft zo zijn risico. Op mijn arm is een moedervlek als gevolg van te veel zonlicht verandert en ontstoken. Om die reden hebben we een dermatoloog bezocht die het heeft behandeld. Het was een voorstadium van huidkanker, gelukkig waren we er op tijd bij. Dus zonaanbidders wees gewaarschuwd. En dan is het zover, de nieuwe batterij-isolator zit er in en de wind is gaan liggen.Het is 13 aug. op naar Sardinië, een oversteek van 36 uren. Tijd voor de wissel truc, de Spaanse vlag gaat na 2 jaar uit het want en de Italiaanse vlag gaat in het want.
Een paar uur voor aankomst in Alghero draait de boot rechtsomkeert. De stuurautomaat begeeft het. Niet erg dan maar op de hand sturen en in de haven moet Roelof er maar even naar kijken. Het is niet alleen kijken, de hele stuurmotor moet uit elkaar.
Van de elektro magnetische koppeling is de spoel door gebrand. Dat betekend geen stuurautomaat maar op de hand sturen. In de winterstop op Sicilië kan Roelof het wel maken. Is een tijdrovende klus. Toch wel handig zo'n man aan boord.
De volgende dag op zoek naar de winkel TIM, waar we een nieuwe sim kaart van Italië in de TP-link moeten bemachtigen. De Italianen vieren Midsummer alle winkels dicht, dat is balen. We worden wel s'nachts op een grandioos vuurwerk getrakteerd.
Hier varen we aan de noord kant van Sardinié, door de straat van Bonifacio, aan de linkerkant Corsica en aan de rechterkant Sardinië.In de baaien is de grond niet altijd even goed om te ankeren, vooral met harde wind. We gaan aan de lij kant liggen bij de Maddalena eilanden, stuk rustiger en zandbodem. Het is een natuurgebied, dat heb je veel rond Sardinië. Je kunt een vignet kopen, via internet, als je s'nachts daar wil ankeren. Maar volgens ons is een Nederlandse vlag ook voldoende, ze kwamen niet bij ons controleren en we hebben heerlijk geslapen. We hebben er een sport bij suppen, het lijkt niet moeilijk maar als er een motorboot voorbij scheurt lig je er snel in. Dan te bedenken dat er mensen zijn die de elfstedentocht op zo'n plank doen. Dat is voor ons toch een beetje te ver.
Je moet ze wel zoeken maar er zijn prachtige beschutte baaien. Waar goede ankergrond is. En als er proviand genoeg aan boord is dan blijven we er graag een paar dagen liggen.
Hier is het anders dan in Spanje waar je in iedere baai wel een supermarkt hebt, ook als is er soms weinig aanbod dan kan je weer even vooruit. Je moet hier toch wel naar een wat grotere plaats om je voorraad weer aan te vullen.
