Verdriet en vreugde

7 april

Met gemengde gevoelens zijn we in maart terug gevlogen naar Nederland. We wisten dat Roelof zijn moeder niet meer beter zou worden. Maar na het bericht dat het nu wel snel achteruit ging, hebben we direct de eerst volgende vlucht naar Nederland geboekt. De boeking was net gedaan toen onze oudste zoon belde dat de baby was geboren. Een kerngezonde zoon, Aidan. Voor de derde keer oprij, pake en beppe van een kleinzoon. Zo gek kan het lopen droefheid en blijdschap, dood en leven staan dicht bij elkaar. Gelukkig hebben we nog 2 weken met Roelof zijn moeder kunnen praten, voordat het echt slecht ging en dat zelfs dat, niet meer lukte. Op 28 maart is ze vredig ingeslapen. We werden wat heen en weer geslingerd die maand door bezoek aan een stervende en bezoek aan ons kleinkind.

We waren er ook bij dat Jeroen mee deed, aan de Merenloop. Het is nog geen jaar geleden dat hij zijn knie verbrijzeld had. Na veel doorzettingsvermogen en fysiotherapie waagde hij de loop. Hij rende de loop van 5 km in 28 minuten, een hele prestatie.

Is je hoofd een beetje vol van al het gebeuren, neem je kleinkind een middagje mee voor een wandeling in de natuur. Heerlijk zo vrolijk en onbevangen een kind is.

Verstoppen achter een dikke boom of in een greppel. En dan die glunderende ogen en lach op zijn gezicht, er is niks mooiers dan dat.

Wij hebben zo'n geluk dat we nog een kleinkind konden verwennen. Niet tegelijk maar om de beurt, zo krijgen ze alle twee even onze volledige aandacht.

Na zo'n middag ben je weer opgeladen. De volwassenen kunnen nog wat leren van de openheid en blijdschap van een kind.

                                                         De drie broers, wat een rijkdom.