Van Bodegas Bentomiz tot Alcazaba in Almeria.

16 nov.

In Almerimar is het nog volop zomer. We zwemmen nog, de palmbomen zijn altijd groen.

Je hebt eigenlijk geen idee dat het al november is. In de bergen zie je wel dat het herfst is.
De bladeren van de loofbomen verkleuren in prachtig geel. De kastanjes liggen op de grond en overal amandelen aan de bomen.

Dan is het weer tijd om visite op te halen, onze zoon Alexander, Yasmin en de kleine Rosalie. Er waren veel vluchten vertraagd en ook hun vlucht, wat is er aan de hand. Op de grond was het goed weer maar boven de wolken was er onweer. Er was een bliksem inslag in de vleugel wat veel paniek veroorzaakte in hun vliegtuig. Er werd niks omgeroepen dus de mensen wisten ook niet wat er aan de hand was. Ineens allemaal licht en een turbulentie duik naar beneden, ja dat is wel even schrikken. De kleine vond het allemaal wel leuk.

Gelukkig is er verder niks gebeurd en konden we ze alle drie in onze armen sluiten. Op naar de boot in Almerimar. De volgende dag is een bewolkte dag met veel wind. Kunnen ze even acclimatiseren voordat ze de hogere temperaturen meemaken. In de haven ligt een groot Spaans galjoen dat je kunt bezichtigen. Een geschikte dag om dat even te gaan doen. Net iets voor de mannen.

De volgende dag hebben we een verrassing voor ze. Op naar Bodegas Bentomiz, een wijnhuis dat opgezet is door een Hollands koppel. Eerst kregen we een rondleiding in de ruimte waar de wijn opgeslagen en daarna gebotteld wordt. Maar het mooiste was dat je daarna uitleg kreeg over de wijnen die je kon proeven. Jammer voor mij maar een wijntje, nee niet voor mij. Leuk om te horen hoe alles in zijn werk gaat. De kenner zegt,  je moet het leren drinken, misschien komt het nog eens.

En uiteraard gaat er een fles wijn mee naar huis en een speciale schenktuit met een aantal glazen stoppers.

Het is elke morgen zulk mooi weer, dat Rosalie buiten in de kuip heerlijk in badje kan.

Zij is lekker schoon en fris, nu wij nog. Het zeewater is eerst wat fris maar als je er eenmaal door bent, heerlijk en dat in November. Terwijl er op de Sierra Nevada sneeuw ligt, zwemmen wij.

De boot is nog niet winter klaar gemaakt zodat we nog een dagje kunnen zeilen, nou ja varen, het waaide amper. Weet Yasmin ook wat het inhoud om op zee te varen. En Rosalie heeft haar eerste zee vaart doop ook gehad. Hoe was het ook alweer, jong geleerd...........

We zagen heel veel van deze dingen in het water, hele lange soms wel van 2 meter. Toen we het wilden opvissen met de pikhaak ging het door midden. Het was net als een kwal, geleiachtig.

Eerst was het er één en nu zijn het er drie.

Omdat we geen uren in de auto willen zitten met Rosalie gaan we de militaire vesting Alcazaba in Almeria bezoeken. Even een weetje over de stads naam Almeria. Almeria is afgeleid uit het Arabisch en betekend ( Spiegel van de Zee ). Deze vesting Alcazaba bestaat uit drie delen, twee uit de tijd van de Moren en het andere deel stamt uit de Katholieke tijd. 

Je moet wel even klimmen maar je hebt boven een prachtig uitzicht op de stad en haven.

Het Alcazaba werd gebouwd op de ruïnes van een vroeger fort waarschijnlijk daterend uit 840. Het is gebouwd door de Arabieren. Dit fort en zijn omgeving is een van de meest gewenste locaties van Internationale filmmakers. Onder anderen, Game of Thrones, Indiana Jones, Mega Mindy en nog veel meer.

Je kan hier schitterend wandelen in de prachtig aangelegde tuinen met fruitbomen en fonteinen.

Er is veel te zien. Maar ook op tijd even aandacht voor de inwendige mens, picknicken bij de put en Rosalie even een flesje. Wat niet voldoende was nog een paar slokjes water voor de dorst.

Het was allemaal behoorlijk hoog. Op die onderste foto zie je ook nog een hoofdje.

Het was even een gesjouw met de kinderwagen de trappens op, maar het was de moeite waard. We hebben er een behoorlijke tijd doorgebracht. En ze vragen niet eens intree. Terwijl er wel allemaal restauraties worden uitgevoerd. En de tuinen worden ook goed onderhouden.

Dit bezoek stond al lang op ons lijstje en zo dicht bij Almerimar. 

En wat is een bezoek aan ons zonder de bergen in te gaan. Kunnen we deze keer niet de gebruikelijke paadjes nemen maar wel een wat breeder pad. Het was niet zo'n goede keuze, in de bergen was het bewolkt, winderig en koud. Dus wat doen we hier, snel maar weer naar beneden de bergen uit.

Zodra we uit de bergen waren was de lucht weer blauw en scheen de zon. Yasmin wil nog even in Roquetas del Mar pootje baaien. 

De laatste dag alweer. Nadat de koffers zijn gepakt nog even naar het strand. Nog even de warmte van de zon voelen. Nog even in korte broek. Nog even op blote voeten de zee in. Nog even......ja een week is veel te kort. Maar we hebben weer met z'n allen genoten.

En wij vooral van dit kleine lachebekje. Alleen maar kraaien en lachen en hoorde je haar niet dan sliep ze.